Wie zijn wij?

Voorzitter

Mijn Chinese Opa kweekte suikerrietplantjes in Indonesië. Mijn Nederlandse Oma had een grote moestuin waar de hele familie van at. Mijn vader zei: “Je moet weten waar jouw eten vandaan komt en wat het allemaal kost om het te laten groeien”.

Rond mijn 15^e kreeg ik allerlei allergische reacties zoals bloedend tandvlees en uitslag. Onze huisarts wist geen raad en zei: “Ga eens biologisch” en dat deden we.

Voor mij is het belangrijk dat ik mijn voedsel zie groeien, weet wat er nodig is om het te laten groeien en er niets in komt waar ik ziek van kan worden. Bij Herenboeren heb ik dat gevonden.

Als mede-eigenaar heb ik invloed op hoe het voedsel geproduceerd wordt (geen chemische hulpmiddelen waar ik ziek van kan worden), kan ik zien hoe het groeit en iedere week eten vers van het land, vlakbij waar ik woon.

Penningmeester

Sinds april 2019 ben ik betrokken bij Herenboeren Groene Hart. Ik was net gestopt met werken en had me voorgenomen te kijken wat er op mijn pad kwam. Ik hoorde van het initiatief Herenboeren, heb een presentatieavond in Boskoop bijgewoond en ben mee gaan doen.

Mijn drijfveer is de natuur en het klimaat, wat eigenlijk niet van elkaar te scheiden is.
In het begin heb ik vooral op markten gestaan en presentaties gegeven, toen het nog kon. Ik heb ook wel een presentatie online gehouden, maar daarbij mis ik de interactie met de toehoorders om een voor mijn gevoel goede presentatie te kunnen houden.

Na een tijdje ben ik deel uit gaan maken van de werkgroep die zich bezighoudt met het verwerven van grond en de inrichting daarvan. Wat ik zelf, vanwege mijn chemische achtergrond, vooral interessant vind, is het stuk bodemchemie. Hoe alles reilt en zeilt in de bodem, wat nu echt de beste omstandigheden zijn om gras én gewassen én de flora en fauna te laten floreren.

Ik loop al 25 jaar vrijwel elke dag langs de Voorofsche polder op de grens van Waddinxveen en Boskoop, een veenweidegebied. Deze polder wordt beheerd door het Zuid-Hollands landschap en ondanks dat het een stukje natuur is (wel op postzegelformaat) en getracht wordt de omstandigheden voor weidevogels zo optimaal mogelijk te krijgen, zie ik de aantallen smienten, grutto’s, kieviten en tureluurs in de loop van de jaren afnemen.

In het er naast gelegen Gouwebos krijgen brandnetels en bramen langzaam de overhand en zijn hard op weg om over 20 jaar de enige onderbegroeiing te worden. De hiervoor verantwoordelijke stikstof komt door het leefpatroon dat we met elkaar hebben laten ontstaan. Persoonlijk kan ik daar wat aan doen door me af te vragen wat ik in mijn leefpatroon zou kunnen wijzigen, waardoor mijn aandeel in deze vervuiling afneemt. Maar dat geldt natuurlijk niet alleen voor stikstof, maar ook voor CO2, insecticiden etc.

Herenboeren moet een belangrijk signaal naar de land- en tuinbouw worden, dat gewassen telen en dieren houden ook op een andere manier kan, dat het niet ten koste van het milieu hoeft te gaan, dat het milieu er ook op vooruit kan gaan.
Ik vind het fijn om te weten en te zien hoe het voedsel dat ik eet wordt geproduceerd en dat er geen wereldreis voor nodig is geweest om op mijn bord terecht te komen. Ik blijf best nog wel mandarijnen, bananen en wijn nuttigen, maar maak graag steeds meer gebruik van de producten die we hier zo lokaal mogelijk kunnen produceren. Soms is het natuurlijk ook gewoon een financiële kwestie, maar een Herenboerderij schept de mogelijkheid om voor een redelijke prijs milieu verantwoord geteeld voedsel op je bord te krijgen.

Vrijwilliger

In 2019 vroeg mijn vrouw Linda of ik misschien tijdelijk de kartrekker van de werkgroep Fondsenwerving wilde vervangen, het zou maar voor 3 maanden zijn. Het concept van de Herenboeren beweging sprak mij wel aan dus dacht ik in aller onschuld: het is maar voor 3 maanden, vooruit dan maar. Nu zijn we inmiddels één jaar verder en ben ik behalve bij de Fondswerving ook betrokken bij de werkgroep Locatie en de werkgroep Inrichting. Ik heb nog steeds geen spijt van mijn besluit, maar ik ben wel een beetje moe… 🙂

Wat me het meeste aanspreekt aan een Herenboerderij is dat je met 200 gezinnen gezamenlijk en op geheel eigenwijze een voedselpakket kan samenstellen dat rekening houdt met de natuur en de omgeving. Dus dat je de aarde en de biodiversiteit weer opbouwt in plaats van dat je het leeg rooft voor onze consumptie. Zodat mijn achter-achter-achter-achter-kleinkinderen in de toekomst ook nog kunnen genieten van de mooie natuur en gezond voedsel voor iedereen!

Oja, voor ik het vergeet: even voorstellen. Ik ben Leo van den Brand, 68 jaar oud, al 35 jaar gelukkig getrouwd met Linda en vader van drie zoons en een dochter. Sinds 2014 ook beter bekend als “Opie”. Op een blauwe maandag ben ik glazenwasser en banketbakker geweest. Sinds 1985 zelfstandig ondernemer, eerst als slager en sinds 2004 als schoenmaker in Alphen aan den Rijn. Drie jaar geleden konden we de zaak verkopen en ben ik met pensioen gegaan. Wist niet dat het zo hard werken was… Gelukkig houd ik af en toe ook nog tijd over voor mijn grote hobby: metaaldetectoren!

Vrijwilliger

Mijn naam is Raphney en ik ben opgegroeid in een boerenfamilie in het zuiden van Haïti waarin ik de sociale waarde heb geleerd om beter samen te leven.
Ik ben ervan overtuigd dat lokale gemeenschappen zichzelf kunnen organiseren om hun eigen voedsel te verbouwen zonder meststoffen die schadelijk zijn en onze flora en fauna vernietigen.

Ik ben zes jaar geleden naar Nederland verhuisd en woon in Alphen aan den Rijn. Op basis van mijn geloof en mijn brede financiële ervaring ben ik gemotiveerd om mijn gemeenschap te helpen. Als penningmeester geef ik daarom graag financiële ondersteuning aan Stichting Herenboeren Groene Hart ten behoeve van goed en transparant financieel beheer.