Wie zijn wij?

Lian Tan

Voorzitter

Mijn Chinese Opa kweekte suikerrietplantjes in Indonesië. Mijn Nederlandse Oma had een grote moestuin waar de hele familie van at. Mijn vader zei: “Je moet weten waar jouw eten vandaan komt en wat het allemaal kost om het te laten groeien”.

Rond mijn 15e kreeg ik allerlei allergische reacties zoals bloedend tandvlees en uitslag. Onze huisarts wist geen raad en zei: “Ga eens biologisch” en dat deden we.

Voor mij is het belangrijk dat ik mijn voedsel zie groeien, weet wat er nodig is om het te laten groeien en er niets in komt waar ik ziek van kan worden. Bij Herenboeren heb ik dat gevonden.

Als mede-eigenaar heb ik invloed op hoe het voedsel geproduceerd wordt (geen chemische hulpmiddelen waar ik ziek van kan worden), kan ik zien hoe het groeit en iedere week eten vers van het land, vlakbij waar ik woon.

Raphney Rendel

Penningmeester

Mijn naam is Raphney en ik ben opgegroeid in een boerenfamilie in het zuiden van Haïti waarin ik de sociale waarde heb geleerd om beter samen te leven.
Ik ben ervan overtuigd dat lokale gemeenschappen zichzelf kunnen organiseren om hun eigen voedsel te verbouwen zonder meststoffen die schadelijk zijn en onze flora en fauna vernietigen.

Ik ben zes jaar geleden naar Nederland verhuisd en woon in Alphen aan den Rijn. Op basis van mijn geloof en mijn brede financiële ervaring ben ik gemotiveerd om mijn gemeenschap te helpen. Als penningmeester geef ik daarom graag financiële ondersteuning aan Stichting Herenboeren Groene Hart ten behoeve van goed en transparant financieel beheer.

Immie Boomgaardt

Secretariaat

Ik ben 56 en woon in Alphen aan den Rijn. Mijn passie is om bij te dragen aan een gezonde en duurzame samenleving. Wij eten thuis daarom bewust minder vlees en kopen regelmatig producten bij de boer. Verder loop ik hard, wandel ik regelmatig en doe aan cross fit. Ik ben adviseur in de zorg en bezig met het opzetten van een onderneming.

Waarom Herenboeren?
Een familielid vertelde mij vol trots dat hij herenboer was geworden en heeft me enthousiast gemaakt over dit initiatief. Voeding direct van boer naar consument is niet alleen beter van smaak maar ook nog eens gezonder voor je lijf. Ik ging op zoek naar de herenboeren in de buurt en stuitte op de Herenboeren Groene Hart. In de nieuwsbrief las ik dat zij administratieve ondersteuning zochten. Omdat ik graag ook maatschappelijk betrokken wil zijn heb ik gereageerd. En nu mag ik het secretariaat voor de Stichting Herenboeren Groene Hart verzorgen.

Wat ga ik doen?
Met mijn enthousiasme en ervaring wil ik een bijdrage leveren aan het verspreiden van het gedachtengoed van de Herenboeren beweging.

Leo van den Brand

Leo van den Brand

Ongeveer één jaar geleden (augustus 2019) vroeg mijn vrouw Linda of ik misschien tijdelijk de kartrekker van de werkgroep Fondsenwerving wilde vervangen, het zou maar voor 3 maanden zijn. Het concept van de Herenboeren beweging sprak mij wel aan dus dacht ik in aller onschuld: het is maar voor 3 maanden, vooruit dan maar. Nu zijn we inmiddels één jaar verder en ben ik behalve bij de Fondswerving ook betrokken bij de werkgroep Locatie en de werkgroep Inrichting. Ik heb nog steeds geen spijt van mijn besluit, maar ik ben wel een beetje moe… 🙂

Wat me het meeste aanspreekt aan een Herenboerderij is dat je met 200 gezinnen gezamenlijk en op geheel eigenwijze een voedselpakket kan samenstellen dat rekening houdt met de natuur en de omgeving. Dus dat je de aarde en de biodiversiteit weer opbouwt in plaats van dat je het leeg rooft voor onze consumptie. Zodat mijn achter-achter-achter-achter-kleinkinderen in de toekomst ook nog kunnen genieten van de mooie natuur en gezond voedsel voor iedereen!

Oja, voor ik het vergeet: even voorstellen. Ik ben Leo van den Brand, 68 jaar oud, al 35 jaar gelukkig getrouwd met Linda en vader van drie zoons en een dochter. Sinds 2014 ook beter bekend als “Opie”. Op een blauwe maandag ben ik glazenwasser en banketbakker geweest. Sinds 1985 zelfstandig ondernemer, eerst als slager en sinds 2004 als schoenmaker in Alphen aan den Rijn. Drie jaar geleden konden we de zaak verkopen en ben ik met pensioen gegaan. Wist niet dat het zo hard werken was… Gelukkig houd ik af en toe ook nog tijd over voor mijn grote hobby: metaaldetectoren!

Linda Pelt

Vanaf mijn 14e wilde ik tot wanhoop van mijn moeder ineens geen vlees meer eten. Op mijn 18e stond ik voor Stichting Lekker Dier (nu: Wakker Dier) al op de bres om de consument bewust te maken van de slechte leefomstandigheden in de bio-industrie. Dat was 1976. Ik had toen niet voor mogelijk gehouden, dat het allemaal nog erger kon worden.

Hoe open je de ogen van de doorsnee vleesconsument voor de dieronwaardige leefomstandigheden in de intensieve veehouderij en de ernstige gevolgen hiervan voor natuur, milieu en de eigen gezondheid?

In de Herenboerenbeweging vonden mijn man Leo en ik een concreet antwoord op deze vraag. Begin 2019 zijn we naar een informatie-avond gegaan, hebben de intentieverklaring meteen getekend en ons opgegeven als vrijwilligers. Ik zit samen met Bas in de werkgroep ICT, maak samen met de redactie de maandelijkse nieuwsbrief op en houd me bezig met de activiteiten-, leden- en financiële administratie.

Als lid van Herenboeren Aan den Drecht in Leimuiden, wil ik me graag in gaan zetten om mensen uit deze regio te laten zien en ervaren hoe het ook anders kan! Dan zullen jullie mij in ieder geval regelmatig in de nabijheid van de varkens zien (die mij in het bijzonder na aan het hart liggen). Duurzame voedselproductie, met respect voor natuur, boer en dierenwelzijn!

Jan van Pelt

Sinds april 2019 ben ik betrokken bij Herenboeren Groene Hart. Ik was net gestopt met werken en had me voorgenomen te kijken wat er op mijn pad kwam. Ik hoorde van het initiatief Herenboeren, heb een presentatieavond in Boskoop bijgewoond en ben mee gaan doen.

Mijn drijfveer is de natuur en het klimaat, wat eigenlijk niet van elkaar te scheiden is.
In het begin heb ik vooral op markten gestaan en presentaties gegeven, toen het nog kon. Ik heb ook wel een presentatie online gehouden, maar daarbij mis ik de interactie met de toehoorders om een voor mijn gevoel goede presentatie te kunnen houden.

Na een tijdje ben ik deel uit gaan maken van de werkgroep die zich bezighoudt met het verwerven van grond en de inrichting daarvan. Wat ik zelf, vanwege mijn chemische achtergrond, vooral interessant vind, is het stuk bodemchemie. Hoe alles reilt en zeilt in de bodem, wat nu echt de beste omstandigheden zijn om gras én gewassen én de flora en fauna te laten floreren.

Ik loop al 25 jaar vrijwel elke dag langs de Voorofsche polder op de grens van Waddinxveen en Boskoop, een veenweidegebied. Deze polder wordt beheerd door het Zuid-Hollands landschap en ondanks dat het een stukje natuur is (wel op postzegelformaat) en getracht wordt de omstandigheden voor weidevogels zo optimaal mogelijk te krijgen, zie ik de aantallen smienten, grutto’s, kieviten en tureluurs in de loop van de jaren afnemen.

In het er naast gelegen Gouwebos krijgen brandnetels en bramen langzaam de overhand en zijn hard op weg om over 20 jaar de enige onderbegroeiing te worden. De hiervoor verantwoordelijke stikstof komt door het leefpatroon dat we met elkaar hebben laten ontstaan. Persoonlijk kan ik daar wat aan doen door me af te vragen wat ik in mijn leefpatroon zou kunnen wijzigen, waardoor mijn aandeel in deze vervuiling afneemt. Maar dat geldt natuurlijk niet alleen voor stikstof, maar ook voor CO2, insecticiden etc.

Herenboeren moet een belangrijk signaal naar de land- en tuinbouw worden, dat gewassen telen en dieren houden ook op een andere manier kan, dat het niet ten koste van het milieu hoeft te gaan, dat het milieu er ook op vooruit kan gaan.
Ik vind het fijn om te weten en te zien hoe het voedsel dat ik eet wordt geproduceerd en dat er geen wereldreis voor nodig is geweest om op mijn bord terecht te komen. Ik blijf best nog wel mandarijnen, bananen en wijn nuttigen, maar maak graag steeds meer gebruik van de producten die we hier zo lokaal mogelijk kunnen produceren. Soms is het natuurlijk ook gewoon een financiële kwestie, maar een Herenboerderij schept de mogelijkheid om voor een redelijke prijs milieu verantwoord geteeld voedsel op je bord te krijgen.

Lieneke Koenes

Ik ben Lieneke Koenes, afkomstig uit Castricum, maar inmiddels al bijna 28 jaar woonachtig in Waddinxveen. Ik heb lang gewerkt in het onderwijs, maar sinds augustus van dit jaar actief als ZZP’er, met name in het jongerenwerk.

Mijn vader was een verwoed volkstuinder. Wij aten van het seizoen en biologisch. Ik weet niet beter. Nu heb ik zelf ook een moestuin, het is een grote hobby. Zien waar je eten vandaan komt, weten wat er mee is gebeurd is voor mij belangrijk.

Vorig jaar om deze tijd las ik in De Volkskrant een artikel over de Herenboeren, ik ben direct gaan googelen en tot mijn verbazing bleek er al een werkgroep actief te zijn in het Groene Hart. Ik woonde een presentatie bij en heb me daarna direct aangemeld als vrijwilliger. Het idee van een coöperatie spreekt me enorm aan: een moestuin is heel erg leuk, maar samen werken aan een duurzame omgang met ons voedsel, met respect voor milieu en dier, is nog veel mooier. Binnen de Herenboeren Groene Hart ben ik vooral actief om het concept in met name Waddinxveen meer bekendheid te geven en mensen te enthousiasmeren. Het Groene hart is toch bij uitstek een plek voor een Herenboerderij?

Bas van Beers

Ik ben 30 Jaar en al sinds mijn jeugd geinteresseerd in de herkomst van mijn eten.

Sinds Februari 2019 intentiehouder en geloof ik in het concept. Het concept zorgt ervoor dat ik weet waar mijn voedsel vandaan komt, hoe het geproduceerd is en wat er bij komt kijken.

Zelf beslissen over de manier waarop en wat er op tafel komt lijkt mij mooi. Veel mensen dromen ervan om een eigen tuintje bij te houden. Mijn kennis is daarvoor te beperkt maar met een grote groep weet ik zeker dat ik er veel over kan leren.

Binnen Herenboeren Groene Hart ben ik betrokken bij de IT. Ik help met mijn kennis en kunde als ondernemer en mijn werk in de ICT. Hopelijk krijgen we hierdoor een efficiënte omgeving waar we allemaal onze vruchten van kunnen plukken.

Ton van der Poel

Ton van der Poel

Ik ben Ton van der Poel, geboren op 9 september 1946 in Zoeterwoude. Ik had een eigen bedrijf dat ik in 2004 verkocht heb.
Ik ben gepensioneerd, werk als vrijwilliger bij Natuurmonumenten. Ik ben in Nieuwkoop als schipper/excursieleider werkzaam.
Verder speel ik graag tennis, fiets ik veel en woon ik samen met mijn vrouw Marjan in Alphen aan den Rijn.

Ik was getriggerd door het onderwerp Herenboeren tijdens een uitzending van Tegenlicht, waarin het concept uit de doeken werd gedaan.
Toen ik op de jaarmarkt in Alphen aan den Rijn een stand van Herenboeren tegenkwam, heb ik me gemeld als geïnteresseerde.

In de eerste nieuwsbrief die ik ontving, las ik een oproep om te helpen met het opstellen van de concept statuten en een concept huishoudelijk reglement voor de op te richten coöperatie. Dat heb ik samen met Mark van Lieshout ook gedaan.

Verder ben ik op dit moment bezig met de werkgroep “Fondsenwerving” om te proberen subsidies los te krijgen bij diverse organisaties.

Myra de Bruijn

Na 8 jaar in Haïti te hebben gewoond en gewerkt met duurzame boerenbewegingen daar, ben ik erg blij nu zelf direct te kunnen bijdragen aan een duurzaam voedselproductiesysteem met Herenboeren Groene Hart. Ons huidige landbouwsysteem is niet houdbaar en destructief voor mens, dier en natuur over de hele wereld. Sinds 2014 woon ik weer in Nederland en werk ik als fondsenwerver voor Friends of the Earth International en heb ik samen met mijn Haïtiaanse partner, twee dochters.

Ik houd me bij de Stichting Herenboeren Groene Hart vooral bezig met fondswerving en professionalisering van de organisatie.

Hester Buitendijk-Kalishoek

Ik ben Hester, kartrekker bij Herenboeren Groene Hart. Ik ben vooral verantwoordelijk voor onze social media paginas.

Ik hoorde over Herenboeren via EenVandaag en ben meteen gaan zoeken naar een initiatief in de buurt. Ik vond daarbij Lian en heb direct contact met haar opgenomen.

Na de bevalling van onze dochter Maartje zijn mijn man en ik ons meer gaan inzetten voor onze Herenboerderij. Ik wil graag dat Maartje en haar broertje Rombout leren waar hun eten vandaan komt en weten dat er voor een stuk vlees een dier geslacht wordt. Ik wil mijn kinderen ook graag leren respect te hebben voor mens, dier en natuur. Hoe is dat beter over te brengen dan zelf een goed voorbeeld te geven?

Ik zag het al helemaal voor me hoe onze ukken zouden meehelpen met oogsten en dat is nu voor ons in Leimuiden waarheid geworden. Onze kleine meid die courgettes snijdt en de kleine man die ze netjes in een zakje stopt en draagt.

Sandra Vreeken

Mijn passie is koken, het liefst voor iedereen, zo divers mogelijk en met verrassende ingrediënten. Ik kook met liefde met de seizoensgroenten en de vergeten kruiden. Vroeger waren mijn dochters verbaasd over het kleine worteltje uit eigen tuin, tegenwoordig discussiëren we enthousiast over de vlieguren van de boontjes en de footprint van de mango. Na jarenlang kooktijdschriften en kookboeken lezen zit ik vol ideeën (over wat we met eten moeten doen en vooral kúnnen doen). Herenboeren zet je aan het denken.

Het sociale en verbindende aspect spreekt me aan. Samen staan we aan de basis van een verandering. Hierdoor hoop ik dat we op een duurzame manier gaan denken over voedsel, met respect voor mens, dier en milieu. Ik kan niet wachten tot onze eerste verse oogst! Tot die tijd hoop ik zoveel mogelijk mensen te enthousiasmeren om mee te doen met Herenboeren Groene Hart!